Przepis na koktajl Mojito

Istnieje wiele sprzecznych historii na temat pochodzenia tej nazwy. Podobno termin mojito wywodzi się od zachodnioafrykańskiego słowa “mojo”. Mojo oznacza “torbę wypełnioną magicznymi przyprawami i magicznymi przedmiotami”.nInne pochodzenie nazwy można również wywodzić od pirata Richarda Drake’a w XVI wieku. Nazywano go również “Daque” (smok) i obawiali się go hiszpańscy żeglarze na Karaibach. Ten ostatni miał być leczony “Draquecito”, pierwotną formą Mojito, z powodu silnych bólów brzucha. Niestety, do dziś nie wiadomo, czy drink ten był w stanie zwalczyć jego bóle żołądka. Drink następnie szybko rozprzestrzenił się na całych Karaibach.

Według doniesień, pisarz Ramon de Palma z Kuby zażywał drinka codziennie: “Codziennie o jedenastej biorę draquecito, jest dla mnie bardzo dobre”. Między ludem a koktajlami rumowymi z Karaibów rozwinęła się sympatia już w czasach kolonialnych. Na wszystkich wyspach karaibskich spirytus ten jest pity i uwielbiany. W dzisiejszych czasach konsumpcja ta jest wspierana przez turystów z całego świata. Zazwyczaj chcą oni choć raz w życiu skosztować “prawdziwego” koktajlu rumowego na Karaibach.

Już w XVIII wieku powstało kilka sklepów, w których można było skosztować napojów alkoholowych. Sklepy te nazywane były “drinking stalls”. Dzisiaj te “drinking stalls” są bardziej znane jako bary lub, mniej efektownie, puby. Już wtedy rum ewoluował od leku służącego do znieczulania pacjentów do napoju i wyrazu radości życia. Podobno pierwsze mojito, bo tak też się nazywało, zaserwowano w Hawanie w 1910 roku. W tym czasie chłodne drinki były bardzo popularne w tropikalnym klimacie Karaibów. Mojito osiągnęło swój wielki przełom po tym, jak Ernest Hemingway zamówił koktajl w swoim stałym barze w Hawanie i tym samym rozsławił go na cały świat.

Jeszcze do lat 20-tych XX wieku Mojitos na Kubie było pite letnie, bez kostek lodu. Około 1900 roku amerykańscy żołnierze pili ten napój w całości bez lodu i nie znosili letniego napoju alkoholowego. Dopiero w latach dwudziestych XX wieku, kiedy na Kubie można było kupić pierwsze lodówki, w których można było robić kostki lodu, rozpoczął się triumf koktajlu Mojito. Obecnie kostki lodu lub kruszony lód są nieodzowne w znanym koktajlu rumowym. Dziś schłodzone Mojito najlepiej smakuje koneserom koktajli i tym, którzy chcieliby nimi zostać.

W 1942 roku Angel Martinez otworzył bar w sercu Hawany na Kubie. Nie chciał dalej pracować jako rolnik i szukał swojego szczęścia w stolicy kraju. Bar cieszył się coraz większą popularnością, ale był zdecydowanym przeciwieństwem wielu innych barów: w nim miejscowi mieli czuć się jak w domu i ożywiać radość życia Kuby. Śpiewano, tańczono, rozmawiano i dyskutowano. I delektowano się napojami alkoholowymi. Mojito było najlepiej sprzedającym się koktajlem w jego barze. Dawny leczniczy eliksir był tu pity dla czystej przyjemności i do dziś jest bardzo ceniony przez miejscowych.